Op 5 december vergaderden zwaargewichten uit de hele wereld in Bonn over de toekomst van Afghanistan na de terugtrekking van buitenlandse troepen in 2014. Overigens zonder Pakistan, dat helaas wel één van de belangrijkste spelers is wegens zijn steun aan de taliban. Een dag vol sprookjes.
Wie het officiële verslag van de conferentie in Bonn leest, wordt daar niet vrolijk van. Ronkende woorden, optimisme alom, terwijl iedereen die daar aanwezig was weet dat het zo niet zal gaan.
Het land gaat geen vredige en welvarende toekomst tegemoet en de wereld gaat zich niet tot het uiterste inspannen om dat te bereiken, hoe vaak dat ook herhaald wordt door al die mooipraters in Bonn.
Wat er wel gaat gebeuren? Het land gaat een burgeroorlog tegemoet, waarin de door de VS zwaar bewapende en met geld gespekte warlords een rol spelen, evenals de taliban. De VS heeft nog maar één doel: het handhaven van een aantal militaire bases. Niet om de Afghanen te helpen, maar als strategische dreiging naar China, Rusland, India en Iran.
Wat er wel zou moeten gebeuren? Praten met de taliban met realistische verwachtingen. Dus niet vooraf al eisen stellen waaraan zij nooit zullen voldoen, zoals het aanvaarden van een door buitenlanders opgestelde grondwet.
Wat betekent dit voor de politiemisse Kunduz?
Alleen als na 2014 de vrede uitbreekt, heeft het zin nu civiele politie op te leiden. Omdat de Amerikaanse werkwijze ten opzichte van de taliban de kans op vrede tot nihil reduceert, zal het tegenovergestelde gebeuren. Onze agenten zullen zich, met het wapen dat ze van ons gekregen hebben, op de één of andere manier in de strijd mengen en zo de zaak verergeren. Onze missie is eerder schadelijk dan nuttig. De enige reden waarom de VS ons er bij wilde hebben, was het verschaffen van legitimiteit aan hun oorlog.